Refleksją o wspaniałych Ludziach, dla których działamy.

Rodzinom, których dotyka nieszczęście w postaci choroby, wypadku czy innego niefortunnego zdarzenia losu ciężko jest pogodzić się z tym i zaakceptować nową sytuacją. Pojawia się zazwyczaj gniew, rozżalenie, pytania dlaczego? … Nikt nie zna odpowiedzi, nikt też czasu nie może cofnąć. Z dnia na dzień trzeba stawić czoła nowym wyzwaniom, często porzucić marzenia, pracę zawodową, poukładane dotychczasowe życie.

W chwilach słabości, których bywa wiele, osoba sprawująca opiekę niejednokrotnie ma wyrzuty sumienia, obwinia się, zarzuca sobie że robi coś źle, mało, że dom jest zaniedbany, że nie ma ciepłego obiadu, itd. Taka lista bywa długa, można by tak wymieniać. Zdarza się również, że ktoś traci wiarę, cierpliwość, pojawia się krzyk, płacz … nadzwyczajnie w świecie ma dość, jest zmęczony, sytuacja go przerosła. Nikt nie lubi pokazywać swojej słabości dyskretnie ociera łzy, wymusza uśmiech … wstydzi się przyznać do swojej bezsilności. Każdy chce być w oczach innych odważny, zaradny…

Ale czy tak musi być? Przecież każdy ma prawo do gorszego dnia, przygnębienia, potknięć, łez. Rodzinom chorych codziennie towarzyszy lęk, strach … Przychodzi zmęczenie, stres, bezradność.

Ale ONI nigdy się nie poddają! Upadają, ale wstają i idą dalej! To jest najważniejsze i najpiękniejsze! Trzeba starać się myśleć pozytywnie i wierzyć w to, że jutro będzie lepszy dzień, że dzięki tym staraniom przyszłość będzie lepsza, lżejsza.

Każdy z nas codziennie jest zabiegany, ma multum rzeczy do załatwienia. Nie zdajemy sobie sprawy, ile dodatkowych obowiązków ma osoba opiekująca się niepełnosprawnym czy chorym. Mimo różnych przeciwności daje z siebie wszystko dla drugiego człowieka.

Tacy Ludzie w naszych oczach są superbohaterami, wydaje się – jakby mieli nadzwyczajne moce . Niosą na swoich barkach ciężar choroby, codzienne życie, pracę i zapewne wiele innych trosk. Pokonują wiele kilometrów do lekarzy, rehabilitantów, na turnusy … i to w jednym celu, aby poprawić i umożliwić jak najlepszą przyszłość swoim pociechom, czy bliskim. Często poruszając niebo i ziemię, aby zdobyć potrzebne fundusze. Oni cały czas działają, walczą i wiedzą, że NIGDY nie mogą się poddać!

Dla rodzin dotkniętych różnoraką chorobą czy niepełnosprawnością ważne jest, że mogą liczyć na swoich bliskich, przyjaciół czy nawet zupełnie obce osoby, które po czasie stają się im bliskie. Rodziny te, potrzebują przyjaźni, bliskości, zrozumienia, czasu wytchnienia. Pomocy, o którą często nie umieją prosić.

Miejmy odwagę podejść, porozmawiać, wesprzeć, po prostu z Nimi być. Nie uciekajmy od Nich. Oni nie muszą mierzyć się sami z problemami dnia codziennego. Świadomość, że mają kogoś, kto wesprze jest niezwykle budująca, jest po prostu lżej, lepiej, łatwiej … Pomóżmy im dostrzec na nowo siebie, swoje potrzeby, wartości. Zrozumieć, że są ważni, że życie, które dostali, ma wielką wartość.

„Człowieka, który ma przyjaciół, nigdy nie złamią wichry losu. Ma on w sobie dość sił, by pokonać trudności i iść dalej naprzód.” (Paulo Coelho)

Świat składa się naprawdę z wielu wrażliwych i otwartych ludzi, którzy czynią dobro. Bo DOBRO w różnych postaciach – ale wraca. Puszczone w świat, nigdy się nie zatrzymuje.

Możemy poświadczyć, że wśród naszych Podopiecznych i ich Rodzin są sami superbohaterowie, choć sami się za takich nie uważają.